Dolinka jest bocznym odgałęzieniem Doliny Pyszniańskiej, po polskiej stronie Tatr Zachodnich. Jest ona dość długą oraz wąską dolinką, która opada w kierunku północno-zachodnim spod Hlińskiej Przełęczy między dwoma długimi grzbietami bocznymi (od wschodniej strony Skrajny Smreczyński Grzbiet oraz Jaferatowy Grzbiet, od zachodniej strony Dolinczański Grzbiet), które odchodzą na północny zachód od grani głównej Tatr Zachodnich. Pod Hlińską Przełęczą, w górnej części Dolinki mieści się Dolinczański Upłaz, w części środkowej znajduje się rówień Dolinczańska Wolarnia. Wylot omawianej doliny zlokalizowany jest powyżej wylotu Ornaczańskiego Żlebu, na wysokości około 1100 m n.p.m.

Dnem Dolinki (od około połowy doliny) spływa potok o nazwie Dolinczański Potok, który jest prawym dopływem Pyszniańskiego Potoku. Dolinka mieści się w całości poza wyznaczonymi szlakami turystycznymi. Kiedyś prowadzono tutaj wypas na obszarze należącym do Hali Pysznej, ale kiedy początkiem roku hrabia Władysław Zamoyski wykupił te tereny wypas ograniczono, po czy od 1927 roku całkowicie go zniesiono.

Już w roku 1947 utworzono na tych terenach pierwszy tatrzański ścisły rezerwat przyrody o nazwie Tomanowa-Smreczyny. Natomiast po powstaniu Tatrzańskiego Parku Narodowego rezerwat ów przemianowano na obszar ochrony ścisłej "Pyszna, Tomanowa, Pisana". Dzięki temu na dawniej wypasanych halach zdołał odtworzyć się typowy tatrzański piętrowy układ roślinności.