Zielony Staw Gąsienicowy jest jeziorem tatrzańskim, polodowcowym należącym do grupy Gąsienicowych Stawów. Znajduje się ono w Tatrach Wysokich, w kotle lodowcowym, poniżej Skrajnej Turni, na wysokości 1672 m n.p.m. Wcześniej Zielony Staw Gąsienicowy nosił miano Suczego Stawu. Według podania zła suka, która kaleczyła owce została utopiona w tymże stawie, a następnie znaleziona w Jaskini Kasprowej. Jezioro to jest największym jeziorem w Dolinie Zielonej Gąsienicowej oraz ósmym pod względem wielkości jeziorem w Tatrach - po polskiej stronie. Z informacji zawartych w przewodniku "Tatry Wysokie" autorstwa Witolda Henryka Paryskiego wynika, że jezioro to ma powierzchnię 3,84 ha, jest długie na 275 metrów i szerokie na 238 metrów, a jego głębokość dochodzi do 15,1 metra. Woda w jeziorze charakteryzuje się dość dużą przeźroczystością, nawet do 10 metrów. Z kolei jasnozielona barwa wody ma uzasadnienie w tym, że znajdują się tam niewielkie ilości planktonu. W roku 1896 Towarzystwo Tatrzańskie wybudowało na północnym brzegu drewniany schron dla turystów, jednak został on zniszczony w 1907 roku przez śnieg. Zielony Staw Gąsienicowy był zarybiany sztucznie już od 1909 roku. Następne zarybianie miało miejsce w roku 1949. Wtedy też wpuszczono do jeziora narybek pstrąga źródlanego, jednak w chwili gdy ryby wyjadły cały plankton zdecydowana większość z nich wyginęła. W stawie tym początek bierze potok Sucha Woda, który płynie dnem Doliny Gąsienicowej, a na znacznej części swej długości jest niewidoczny, bo jego wody znikają gdzieś pod kamieniami. Zielony Staw Gąsienicowy zamarza w październiku i listopadzie, a taje w maju i czerwcu.